wolfraamtrioxide History
Tungsten heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot zijn ontdekking in de 18e eeuw. Peter Woulfe was de eerste die een nieuw element in het van nature voorkomende mineraal, wolframiet, herkende. Tungsten was oorspronkelijk bekend als wolfram en verklaarde de keuze van "W" voor zijn elementaire symbool. De Zweedse chemicus Carl Wilhelm Scheele droeg ook bij tot zijn ontdekking met zijn studies over de minerale scheeliet.
In 1841 gaf een chemicus genaamd Robert Oxland de eerste procedures voor de bereiding van wolfraamtrioxide en natriumwolframaat. Hij kreeg snel octrooien voor zijn werk en wordt beschouwd als de grondlegger van de systematische wolfraamchemie.
Verwante producten:
Ammonium metawolframaat (AMT) is een belangrijke tussenproduct van wolfraam hydrometallurgisch proces, het uiterlijk is wit kristallijn poeder, de oplosbaarheid in water is het grootste in de wolfraamverbindingen die meer dan 300 g W03 / 100 ml H2O (in 25 ℃) is.
Wolfraamzuur verwijst naar gehydrateerde vormen van wolfraamtrioxide, WO3. De eenvoudigste vorm, het monohydraat, is WO3H2O, het dihydraat WO3 · 2H2O is ook bekend. De solid-state structuur van WO3 · H2O bestaat uit lagen van octaedrisch gecoördineerde WO5 (H2O) eenheden waar 4 hoekpunten worden gedeeld.
Blauw wolfraamoxide verwijst naar een klasse van donkerblauwe verbindingen met wolfraam (Ⅵ) en wolfraam (V) gemengde valentietoestand. Blauw wolfraamoxide is het product van reductant en wolfraamverbindingen. De samenstelling van blauw wolfraamoxide is complex, waaronder er ook tussenoxiden zoals WO2 en W4 zijn.
Cesium wolfraam brons is anorganisch nanomateriaal met goede eigenschap in het absorberen van nabij-infrarood met uniforme korrelgrootte en dispergeerbaarheid, het heeft een sterke absorberende functie in nabij-infrarood gebied met golflengte van 800 ~ 1200 nm, heeft ook een hoge transmissie in zichtbaar licht gebied met golflengte 380 ~ 780 nm.